Τ.Θ. 83
Τ.Κ. 81100
Μυτιλήνη
peirates@riseup.net

Εφημερίδα τοίχου & κείμενο που βγήκε από την πρωτοβουλία που στήθηκε για την πορεία της 15ης Φλεβάρη

Ιράκ 2003

ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Στην πορεία της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, η κυριαρχία εμφανίζεται ως η μόνη πηγή Δικαίου. Ο καπιταλισμός παρεμβαίνει, πλέον, σε παγκόσμια κλίμακα προσδοκώντας να σπρώξει τον πλανήτη σε κατάσταση Διαρκούς Πολέμου.  Ο πόλεμος αποτελεί έκφραση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Ένα εγγενές και λειτουργικό στοιχείο, και όχι μια «ανωμαλία» σε ένα κατά τ' άλλα ειρηνικό σύστημα. Παρά την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην καπιταλιστική ιεραρχία, κάθε πόλεμος προσφέρει τις απαραίτητες ανάσες στο σύνολο της καπιταλιστικής μηχανής. Οι επιμέρους αντιρρήσεις που εκφράζονται από κάποιους πόλους εξουσίας, στο εσωτερικό του καπιταλιστικού συστήματος,  αφορούν στο μοίρασμα της πίτας και σε συγκρούσεις ενδο-εξουσιαστικών συμφερόντων. Ένας, απλά, αντι-αμερικάνικος, φιλειρηνικός λόγος δε θίγει την ουσία του ζητήματος που είναι η, με κάθε μέσο, αναπαραγωγή της καπιταλιστικής σχέσης και συγκαλύπτει την εμπλοκή των κατά τόπους εξουσιαστών. Η δική μας εμπλοκή στην οποιαδήποτε κρίση του συστήματος, δεν μπορεί παρά να είναι στην προοπτική του βαθέματός της, στο δρόμο της ολικής άρνησης και της καταστροφής του κόσμου της κυριαρχίας.

Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μυτιλήνης

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Για πρώτη φορά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης προσπαθεί να εμφανιστεί ένας νέος πόλος εξουσίας που φαινομενικά αντιτίθεται στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για σύγκρουση του «φιλειρηνικού» πνεύματος του άξονα Γερμανίας – Γαλλίας – Ρωσίας με τη φιλοπόλεμη και επεκτατική πολιτική των ΗΠΑ. Οι κυρίαρχοι της ΕΕ νιώθουν να απειλούνται από έναν ενδεχόμενο καθολικό έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ από τις εταιρίες των ΗΠΑ και προτείνουν μια άλλου τύπου επέμβαση, στην οποία οι ίδιοι θα θέσουν τους όρους.

Η περιοχή του Περσικού ανέκαθεν ενδιέφερε τις εξουσίες του δυτικού κόσμου. Η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και στη Μέση Ανατολή βρίσκονται τα 2/3 των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου. Αυτή τη στιγμή, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση της ιστορίας τους. Για τη διόρθωση αυτής της κρίσης, επιδιώκουν τον έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ μέσω μιας στρατιωτικής επέμβασης, αφού ο κάποτε αγαπημένος τους χασάπης και δικτάτορας Σαντάμ έπαψε να τους είναι χρήσιμος. Από την άλλη οι ευρωπαϊκές και ρώσικες εταιρίες έχουν ήδη υπογράψει περισσότερες από 30 συμφωνίες με το Ιράκ, έτοιμες να ισχύσουν με τη λήξη του εμπάργκο.

Το ελληνικό κράτος αποκτά ολοένα και πιο ενεργό ρόλο, διεθνώς, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Συμμετέχει ενεργά σε ένα πλήθος στρατιωτικών επεμβάσεων (Περσικός το ’91, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Σομαλία, Αφγανιστάν…), αποκομίζοντας για το ελληνικό κεφάλαιο τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για την επέκτασή του, με την οικονομική διείσδυση – εισβολή στις πρώην εμπόλεμες χώρες. Στις σημερινές συνθήκες, χωρίς να πηγαίνει κόντρα σε καμία τάση, διατηρεί ένα φιλειρηνικό προφίλ, ικανοποιώντας και τροφοδοτώντας τα ακίνδυνα για το σύστημα αντι-αμερικάνικα αισθήματα. Παράλληλα, συμμετέχει ενεργά στις πολεμικές προετοιμασίες με την ενεργοποίηση των βάσεων στη Σούδα και το Άκτιο και τη διάθεση πολεμικών πλοίων στον Περσικό κόλπο.

Κάθε πόλεμος, και ο τωρινός δεν αποτελεί εξαίρεση, προσφέρει στον καπιταλισμό την καλύτερη διέξοδο από τις περιοδικές του κρίσεις. Από τη μία καταστρέφει το αδιάθετο ή προβληματικό εμπόρευμα και από την άλλη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή του, με νέες επενδύσεις κεφαλαίου για την ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών. Παράλληλα καταστρέφει τις κοινωνικές συνθήκες που εμποδίζουν την επέκτασή του και ενισχύει αυτές που προάγουν τη διαιώνισή του. Κατασκευάζει εθνικές συνειδήσεις και εθνικούς εχθρούς, προωθεί το ρατσισμό και το φόβο, απαιτεί την κοινωνική συναίνεση, και επιβάλλει τον εφησυχασμό.

Τον επικείμενο πόλεμο δεν τον περιμένουν στο Ιράκ, αλλά τον υφίστανται εδώ και μια δεκαετία, με εμπάργκο, βομβαρδισμούς και χιλιάδες νεκρούς. Τον καπιταλιστικό πόλεμο βιώνουν η φύση και οι λαοί όλου του πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια. Με την καταλήστευση των φυσικών πόρων και του εργατικού δυναμικού, την καταστροφή των κοινωνικών δομών, την πείνα και την εξαθλίωση στις χώρες του «υπανάπτυκτου» τρίτου κόσμου. Με την περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τα εργατικά ατυχήματα, τη λιτότητα, την κατανάλωση και το θέαμα στον «αναπτυγμένο» πρώτο.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥΣ

Ενάντια στη διαρκώς εμπόλεμη ειρήνη της εξουσίας