Μυτιλήνη  
 

 

Ερεσός, 11 Οκτωβρίου 2003

Οι «οικολόγοι» δεν ήρθαν εδώ για να εμποδίσουν την ανάπτυξη.

Οι «οικολόγοι» δεν ήρθαν εδώ μόνο για να σώσουν τις χελώνες.

Οι «οικολόγοι» δεν είναι κάποιοι ακραίοι, περίεργοι και γραφικοί τύποι.

Οικολόγοι είναι οι επιστήμονες, που ασχολούνται με τον κλάδο της οικολογίας.

Εμείς, από όχι απαραίτητα ενιαίο επιστημονικό κλάδο, πολιτικό χώρο ή βιοποριστικό επάγγελμα, είμαστε απλώς ευαισθητοποιημένοι πολίτες.

Ως τέτοιοι, λοιπόν, αγωνιούμε για το ποιος και πώς αναλαμβάνει την ανάπτυξη αυτού του τόπου, που ο καθένας μας για διαφορετικούς λόγους αγαπάει, πονάει και νοιάζεται.

Η αγωνία μας αυτή μας οδήγησε στον εξονυχιστικό έλεγχο του τεχνικού έργου, που αυτή τη στιγμή λαμβάνει χώρα στον Ψαροποταμό. Μιας γέφυρας υπερβολικού μεγέθους, αφενός, για την υποτιθέμενη αναγκαιότητα της κατασκευής της, μιας και είναι μελετημένη για 2000 με 3000 αυτοκίνητα, αφετέρου σε μια περιοχή υπερευαίσθητη, η καταστροφή της οποίας ήδη συντελείται και θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο το οικοσύστημα της Ερεσού, αλλά και την οικονομία της, η οποία σε σημαντικό βαθμό στηρίζεται στον τουρισμό, ο οποίος τουρισμός προσελκύεται – ανάμεσα στ’ άλλα αναρίθμητα θέλγητρά της – από τη μοναδικότητα του φυσικού της πλούτου, επιβεβαίωση του οποίου αποτελεί η βράβευσή της με τη «Γαλάζια Σημαία» της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, που πια απειλείται με οριστική υποστολή.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως φιλόξενοι οικοδεσπότες απέναντι στους φιλοξενούμενούς μας, τους επισκέπτες της Ερεσού, προστατεύοντας αυτό για το οποίο μας τιμούν με την παρουσία τους: μια φυσική άγρια ομορφιά, η οποία όχι μόνο δεν επιδέχεται ανάπλασης, αντίθετα χρίζει προστασίας και διατήρησης.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στη φύση, της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι αποτελούμε και περιέργως έχουμε αυτοανακηρυχθεί διαχειριστές. Ας πάψουμε, πια, να τη βλέπουμε κερδοσκοπικά και μόνο!

Ας αναλάβουμε, τέλος, τις ευθύνες απέναντι στους εαυτούς μας, των οποίων το παρόν και απέναντι στις επόμενες γενιές, των οποίων το μέλλον υποθηκεύουμε με τις πράξεις μας, σεβόμενοι το αξίωμα, ότι τη Γη δεν την κληρονομήσαμε απ’ τους παππούδες μας, τη δανειζόμαστε απ’ τα παιδιά μας και καλούμαστε να τη μοιραστούμε με τις υπόλοιπες μορφές Ζωής.


Δίκτυο Υπεράσπισης Μη Κατανοητών Στη Γλώσσα Μας Μορφών Ζωής