Τ.Θ. 83
Τ.Κ. 81100
Μυτιλήνη
peirates@riseup.net

Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μυτιλήνης

Το κείμενο του εισαγωγικού εντύπου & κείμενο που μοιράστηκε 2,5 μήνες μετά

 

Κατάληψη στην Αλκαίου
Σάββατο 20 & Κυριακή 21 Νοέμβρη 1999
στο εγκαταλλειμένο σπίτι της οδού Αλκαίου 24

 

Τα όμορφα λουλούδια ανθίζουν όπου βρουν.

ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ

Είμαστε οι «χωρίς»: χωρίς κάποιο χώρο αναπνοής και δημιουργίας, χωρίς δυνατότητα έκφρασης, χωρίς να μπορεί να ακουστεί η φωνή μας.

Στοιβαγμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.

Ντροπιασμένοι που επιτρέπουμε να υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα «χωρίς» από μας.

Μπουχτισμένοι απ’ αυτούς που μακιγιάρουν την πόλη κάτω από συγκεκριμένο σενάριο κουκουλώνοντας μια μιζέρια καθημερινή, οικονομική, πολιτισμική, πολιτική και κάθε τύπου.

Είμαστε εδώ, ψάχνοντας διέξοδο, πραγματοποιώντας αυτό που πιστεύουμε, πέρα από μεσολαβητές, γραφειοκράτες, κυνηγούς του κέρδους. Με τη δικιά μας δύναμη να πράξουμε.

Σκηνή πρώτη: Ξαναζωντανεύουμε το σπίτι της οδού Αλκαίου. Σπάμε τη σιωπή για δυο μέρες μέσα από τη συλλογική έκφραση, την επαφή, μέσα από τη μουσική, το παιχνίδι, το θέατρο, το γλέντι, με αυθορμητισμό και μεράκι.

Καλούμε κι άλλους, για να ακουστεί η φωνή μας, να ξυπνήσει το σπίτι, η γειτονιά, η πόλη και οι συνειδήσεις μας.

 

Η ΟΜΟΡΦΙΑ

Βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου.
Σ’ αυτό το σπίτι που βλέπεις.
Βρίσκεται στη καμπύλη της αγκαλιάς σου
στην άκρη των χειλιών σου
στο πραγματοποιημένο όνειρο
στην αποστροφή της εργασίας
στην χαρά και την οργή
στην καταστροφή του κλουβιού
στο σπίτι δίχως πόρτα
βρίσκεται στη φαντασία
στη δουλειά του τυφλοπόντικα
βρίσκεται στη πρόκληση
στο παρόν μας χωρίς ιστορία
στις στιγμές της μνήμης
στη συλλογική γιορτή
στα όνειρα των παρανόμων
στα παιχνίδια των παιδιών
στον οργασμό του μυαλού
στη θέληση την πιο συνολική
στη διάφανη συζήτηση.
Μα ποιος είπε ότι δεν υπάρχει;
Υπάρχει στο βάθος των ματιών σου
στην άκρη των χειλιών σου
στο τέλος της απάθειας και της απραξίας.
Μα ποιος είπε ότι δεν υπάρχει;
Υπάρχει! ΥΠΑΡΧΕΙ.

Ένα σύντομο χρονικό

Σάββατο 20/11/99

 ·        πρωί:  30 άνθρωποι μπαίνουν στο σπίτι της οδού Αλκαίου. Μέσα σε λίγες ώρες το καθαρίζουν και το διακοσμούν. Η πρόσβαση στο σπίτι είναι ελεύθερη για όσους θέλουν να βοηθήσουν και να δουν τι γίνεται.

·        Απόγευμα: επίσκεψη ασφάλειας. Η καχυποψία είναι έντονη, ενώ τους φαίνεται αδιανόητο να μην υπάρχει «αρχηγός» σε όλα.

·        Αργότερα το απόγευμα: ενημέρωση του διευθυντή της δημοτικής βιβλιοθήκης από την αστυνομία, με την προτροπή να μας κάνει μήνυση.

·        Βράδυ: η προσέλευση του κόσμου αυξάνεται. Μαγείρεμα και φαγητό για όλους, καθώς και προβολή ταινίας και κουβέντα για την επαναοικοιοποίηση των παρατημένων σπιτιών.

·        Σ’ αυτή την πρώτη μέρα ήδη λειτουργεί καλλιτεχνικό εργαστήρι, βιβλιοθήκη, έκθεση κόμιξ, καθώς και έκθεση έντυπου υλικού για τον ρατσισμό και τους μετανάστες, δωμάτιο με παραμύθια, κουζίνα και άλλα.

 

Κυριακή 21/11

·        πρωί: νέα επίσκεψη της αστυνομίας. Νέα απειλή με μήνυση

·        Αργότερα το πρωί: επίσκεψη ιδιοκτήτη. Ισχυρίζεται ότι δέχεται πίεση από τον εισαγγελέα και την αστυνομία για να υποβάλλει μήνυση. Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι πρόκειται μόνο για διήμερη πολιτιστική εκδήλωση, και ότι επιλέξαμε το συγκεκριμένο κτίριο ακριβώς επειδή γνωρίζαμε ότι είναι το μοναδικό που προβλέπεται να μετατραπεί σε κάτι -δημοτική βιβλιοθήκη- και πιστέψαμε ότι θα είχαμε την κατανόηση ενός φορέα που και αυτός προωθεί και ενδιαφέρεται για την διαδικασία πολιτιστικής αναβάθμισης της πόλης μας, θέτει τελεσίγραφο μέχρι τις 7.00μμ, με την ταυτόχρονη δικαιολογία ότι από την επόμενη εβδομάδα θα αρχίσουν οι πρώτες διαδικασίες, μετρήσεις κλπ για την αναστήλωση του οικήματος.

·        Μεσημέρι: Τρίτη επίσκεψη της αστυνομίας.

·        8.00 το απόγευμα αποχωρούμε από το σπίτι. Μεταφερόμαστε στην πλατεία Σαπφούς, γίνεται ενημέρωση, θεατρικό, ζωγραφική, συζήτηση.

 

Δευτέρα 22/11

·        Το σπίτι περιφράσσεται και κλειδώνεται με λουκέτο

 

Δυόμισι μήνες μετά: το σπίτι συνεχίζει να ρημάζει,
το ίδιο όπως και τα τελευταία 30 χρόνια.
Οι μηχανικοί....... ακόμα έρχονται !!
 

άνθρωποι

Είμαστε άνθρωποι με ανοιχτά μάτια, άνθρωποι που παρατηρούμε και κρίνουμε τον δρόμο που η κοινωνία μας προετοιμάζει να ακολουθήσουμε. Καταλάβαμε ότι η πιο ρεαλιστική συμβουλή που μπορεί να δώσει σήμερα ένας γονιός στο παιδί του είναι: «όρμα και φάτους όλους πριν σε φάνε αυτοί». Και αυτό είναι κατάντια, είναι αντίληψη αντίθετη με τον ορισμό της κοινωνίας, και άρα λόγος διάλυσης της.

Αρνούμαστε πεισματικά να προσκυνήσουμε τον θεό-χρήμα, τον μόνο θεό που οι άνθρωποι γύρω μας τιμούν και λατρεύουν καθημερινά, αποστρεφόμαστε την «κατανάλωση», και με ηδονή μαυλίζουμε το ιερό της ιδιοκτησίας.

Δεν μας ενδιαφέρει το πολύ αν δεν είναι ουσιαστικό, θεωρούμε ανήθικο να ζεις τα γεράματα σου πεταμένος κάπου με μια τηλεόραση, αισθανόμαστε ανασφάλεια που η κίνηση και η θέρμανση μας εξαρτώνται από το υπέδαφος μακρινών και εξωτικών χωρών, δεν μας ελκύει κανενός είδους εξάρτηση.

Θέλουμε να δουλεύουμε όσο χρειάζεται και όχι όσο μπορούμε, και αυτό το «όσο χρειάζεται» να το φτιάχνουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες και όχι αυτές κάποιου αφεντικού.

Βλέπουμε γύρω μας τους ανθρώπους που με την τρελή λάμψη του χρήματος στα μάτια, δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ προκειμένου να ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ..... το δεύτερο Ι.Χ., το τρίτο σπίτι, αγάπη, σεξ, φούρνους,  οτιδήποτε επικυρώνει την ύπαρξη τους, και νοιώθουμε οίκτο.

 

Σε αυτή την επιταχυνόμενη παρακμή του ανθρώπινου είδους εμείς δεν συμμετέχουμε με τίποτα. Προτείνουμε σαν μέσα προσωπικής βελτίωσης και κοινωνικής αλλαγής την αλληλοβοήθεια και την αυτοοργάνωση, και η ιστορία μας λέει ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί στην πραγματική ευημερία της κοινωνίας των ανθρώπων. Στόχος μας είναι η κοινωνία χωρίς αρχηγούς, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, όπου ο κάθε άνθρωπος έχει ισότιμο λόγο και ισότιμη επιρροή σε όλα τα ζητήματα που αφορούν αυτόν και την κοινωνία του, και η αυτονομία του, του επιβάλλει να είναι ενεργός σε όλα αυτά τα ζητήματα.

Εμείς μπορεί να πεθάνουμε και να μην δούμε μία τέτοια κοινωνία να φτιάχνεται, θα έχουμε όμως την αμέτρητη ικανοποίηση ότι βοηθήσαμε στο χτίσιμο της.
δημοκράτης